W zeszłym tygodniu ukazał się nowy, czwarty numer internetowego magazynu WeryForma(t), związanego z Forum Literackim Weryfikatorium – a w nim moje opowiadanie „Kot śpi na szafie”! By przeczytać, kliknij tutaj i pobierz PDF.

Opowiadanie napisałam ze cztery, jak nie pięć lat temu i zawsze wszystkim się podobało, nawet dostało wyróżnienie w serwisie dla grafomanów Opowiadania.pl (ach, to były piękne czasy, gdy się siedziało w takich serwisach i innych forach dla początkujących pisarzy…). Zebrało trochę pochwał, bo a to ktoś się przy nim wzruszył, a to się zamyślił, a to styl taki dobry. Przez długi czas tekst był także dostępny na blogu i jako e-book, dopóki nie stwierdziłam, że zestarzał się brzydko i już mi się nie podoba. Do takiego wniosku doszłam zresztą nie pierwszy raz, bo bardzo łatwo zniechęcam się do własnych wytworów. Usunęłam więc „Kota” z internetu (co nie znaczy, że go jeszcze w różnych dziwnych miejscach nie ma). A ledwo miesiąc później dostałam maila, że taki dobry tekst, tak świetnie będzie pasował do następnego „WeryForma(t)u”.

„Kot śpi na szafie” powraca triumfalnie, a pięknie zrecenzował go Leszek Pipka: „Trywializując, socjopaci mogą być nawet szczęśliwi, o czym poświadczają różne osobistości na wysokich stanowiskach w firmach, urzędach i korporacjach. Ale to nie jest przypadek naszej bohaterki. Ona ma uszkodzone mechanizmy obronne, widzi otoczenie bez tych wszystkich zasłon ‒ utkanych z kultury, przyzwyczajeń, rytuałów czy stereotypów. Jej wrażliwość, ba, nadwrażliwość sprawia, że zanika, zapada się w sobie, kurczy do postaci niemal spirytualnej”. Całość recenzji również w numerze.

Morał z tego taki – autor jest najgorszym recenzentem własnego dzieła.

Miłej lektury.