Jeśli chcesz, nominuj!
Jak zapewne część z was wie, od 1 lutego do 31 marca można zgłaszać nominacje do Nagrody Fandomu Polskiego im. Janusza A. Zajdla za rok 2019. Nominacje może zgłosić każdy, kto tylko uważa, że przeczytał w zeszłym roku parę naprawdę dobrych opowiadań lub powieści i chce je wyróżnić.
Na stronie zajdel.art.pl znajdziecie formularz, w którym można podać do pięciu powieści i do pięciu opowiadań. Oczywiście wyboru najlepszych według was utworów dokonacie sami, byłoby mi jednak niezwykle miło, gdybyście rozważyli oddanie głosu na „Długo wyczekiwaną samotność” – opowiadanie mojego autorstwa, wydane w antologii ŚKF-u „Rozstaje”. Jeśli jeszcze nie mieliście okazji go przeczytać, możecie pobrać całą antologię tutaj (w środku znajdziecie dziesięć fantastycznych tekstów, być może któryś z nich również uznacie za godny wyróżnienia 🙂 ).
Przyznam, że zachwalanie własnych tekstów zawsze przychodzi mi z trudem. No bo jak to tak, bezczelnie się chwalić, samą siebie polecać, szczycić się swoim dziełem… „Samotność” jest jednak rzeczywiście opowiadaniem dla mnie ważnym, w które włożyłam mnóstwo pracy i serca. Opowiadaniem, które doskonale łączy tak wiele ważnych dla mnie elementów – cyborgi i „optymistyczny cyberpunk”, wyrażający się w technologii, która pomaga rozwiązywać nierozwiązywalne dziś problemy i pomaga ludziom; głębokie emocje, trudne związki i dramy; zaczepienie w rzeczywistości oraz inspiracja prawdziwymi wydarzeniami, co wymagało ode mnie riserczu i próby w miarę wiernego oddania problemu.
Są takie moje opowiadania, które lubię. Są takie, które nie przetrwały próby czasu. „Samotność” jest jednak dla mnie wyjątkowa, co zrozumiałam w pełni w ostatnim czasie. Odkąd ją skończyłam, napisałam parę innych opowiadań i widzę olbrzymią różnicę w podejściu, moich osobistych emocjach, sposobie pisania. W „Samotność” włożyłam zdecydowanie więcej wysiłku, by poprzez cudzą historię opowiedzieć o bardzo osobistych rzeczach, a jednocześnie pozwolić czytelnikom również jakoś się w tej historii odnaleźć. Powiedziałabym, że do tej pory do najlepsza rzecz, jaką napisałam.
I pewnie dlatego łatwiej mi się „promować”. A przynajmniej poprosić, byście poświęcili chwilę czasu na przeczytanie tego tekstu i rozważyli jego nominację. Bo po raz pierwszy wierzę, że mój tekst na jakąś formę prawdziwego docenienia sobie zasłużył. A pozytywne recenzje tylko mnie w tym przekonaniu umacniają – w końcu ja jestem tylko autorem, moja perspektywa nie jest obiektywna… ale skoro czytelnikom się podoba, to chyba musi coś w tym być?
Na dowód chciałabym przytoczyć parę cytatów z recenzji mojego opowiadania:
Zacznę oczywiście od tego, które zrobiło na mnie największe wrażenie w całym tomie, czyli Długo wyczekiwanej samotności Agnieszki Żak. Autorka pokazuje dość nietypowe, blisko związane ze sobą bliźniaczki, przed którymi stoi bardzo trudna decyzja mająca zaważyć na ich całym dalszym życiu. I chciałabym tu podkreślić, że w krótkiej formie literackiej rzadko zdarza się tak wiarygodna relacja znakomicie zobrazowanych bohaterek oraz prawdziwie emocjonujący, złożony konflikt między nimi. To zdecydowanie mój kandydat numer jeden do nominacji zajdlowskich za ten rok, koniecznie się z nim zapoznajcie! Gorące brawa dla Agnieszki Żak za tak frapujące opisanie dylematu moralnego sióstr z cyberpunkowego świata!
„Długo wyczekiwana samotność” Agnieszka Żak. A to jest, proszę państwa, korba. Czyli najlepsze opowiadanie z całego zbioru, podejmujące tematykę niebanalną, rzadką, trudną. Bardzo przemyślany tekst, bardzo dający do myślenia. Zdecydowanie warto dla tego opowiadania sięgnąć po cały zbiór. To wnikliwe studium problemu rozdzielenia sióstr syjamskich. Nigdy nie czytałam czegoś tak dobrego na ten temat. Będę nominować do Zajdla.
— Dowolnik
Autentyczni bohaterowie, których motywacje znakomicie autorka przedstawiła, próbując wejść w ich skórę. A zarazem temat, który aktualny jest także i dzisiaj. To mądra i dojrzała proza wykorzystująca fantastykę jako pretekst dla przedstawienia problemu i poddania go refleksji.
A teraz już zapraszam do nominowania – zgłoście te powieści i opowiadania, które naprawdę uważacie za najlepsze i warte uwagi. I – jeśli oczywiście chcecie – podzielcie się, co nominowaliście, chętnie przyjrzę się waszym rekomendacjom, zupełnie niezależnie od nagrody.
Podoba ci się moja pisanina blogowa lub prozatorska?
Śledź mnie na Facebooku,
obserwuj na Instagramie,
zajrzyj na Twittera.
Chcesz wesprzeć moją twórczość? Grosza daj pisakowi na Ko-fi.
Zobacz również
Gruczoł godności – nowe opowiadanie
„Tylko trochę magii” w Szortalu na Wynos
